ΙΕΡΕΙΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣΑΝΤΕΣ ΣΤΙΣ ΕΝΟΡΙΕΣ ΚΑΤΩ ΠΑΛΑΙΟΚΑΣΤΡΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΙΣΑΜΟΥ
ΠΑΤΗΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΕΡΑΘΩΡΑΚΗΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΟΣ
ΠΑΤΗΡ ΜΙΧΑΗΛ ΦΩΤΕΙΝΑΚΗΣ
Γεννήθηκε το 1890. Παντρεύτηκε το 1910.Κοιμήθηκε εν Κυρίω το 1972 σε ηλικία 82 ετών. Απέκτησε από τον γάμο του με την Σημαντηράκη Ελένη από τα Καλλεργιανά, 11 παιδιά. Το πρώτο από αυτά ο Κωνσταντίνος σκοτώθηκε από τους Γερμανούς.
Από διηγήσεις της αείμνηστης δασκάλας Μαρίας Φαντάκη ,όταν εφημέρευα στα Καλουδιανά, θυμάμαι ότι μου έλεγε πως ο πολύπαθος Παπα-Μιχάλης που ήταν και κουμπάρος της, αρκετές φορές της ζήτησε τάφο γιατί έχανε απροσδόκητα τα παιδιά του το ένα μετά το άλλο από διάφορες ασθένειες.
Παρέμειναν στη ζωή 6 κορίτσια. Η Ελισάβετ, η Δέσποινα,η Χρυσή, η Τέρρη, η Μαρία και η Ειρήνη που είχε νυμφευθεί στα Νοχιά και ήταν η μητέρα του αείμνηστου Ιερομονάχου Ιωακείμ, Διακόνου του Σεβασμιοτάτου Κυρίλλου.
Ο Πατήρ Μιχαήλ ήταν ο πρωτοπόρος στην ανέγερση του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου στον Κορφαλώνα. Πολλές φορές για να λειτουργήσει σε μακρινά χωριά έκανε πορεία δύο ημερών με το γαϊδουράκι του.
Η πρεσβυτέρα του Ελένη ήταν πάντοτε στο πλευρό του άξια βοηθός και στήριζε με κάθε τρόπο το έργο του. Κατά την κατοχή και κατόπιν πληροφοριών που είχε ότι έρχονται οι Γερμανοί στο χωριό,μάζεψε όλους τους χωριανούς, περίπου 1500 άτομα, μάζεψε τρόφιμα και μπροστάρης τους οδήγησε στα Χαρχαλιανά, όπου έμειναν περίπου 2 μήνες.
Σε μια σπηλιά έκρυψε αργαλειούς και διάφορα άλλα χρήσιμα οικιακά είδη για να μην τα βρουν οι Γερμανοί και τα κάψουν. Κατόπιν έκτισε την είσοδο της σπηλιάς.
Μετά τους δύο μήνες και αφού οι χωριανοί του επέστρεψαν στα Καλουδιανά, πήγε στα Καλλεργιανά , το χωριό της συζύγου του, όπου έμεινε περίπου 4 χρόνια.
Στο σπίτι του στον Κορφαλώνα οι Γερμανοί ανακάλυψαν όπλα και σφαίρες του Ελληνικού στρατού, όπου τα είχε κρύψει. Γι’ αυτό το λόγο οι Γερμανοί μετέτρεψαν το σπίτι του σε μαγειρείο και φυλακές.
Στη συνέχεια αφού τον συνέλαβαν, τον ανέκριναν στο σχολείο του χωριού, τον καταδίκασαν σε εκτέλεση, όμως τον γλύτωσε κάποια διερμηνέας με το όνομα Μαρίνα του Χατζή.
Μετά την περίοδο της κατοχής μάζευε τρόφιμα και τα μοίραζε στους άπορους και δυστυχισμένους χωριανούς του. Στη μνήμη του η εγγονή του Μαρία, έδωσε το όνομά του στο δρόμο που περνά μπροστά από το σπίτι του στον Κορφαλώνα.
Ο Πατήρ Μιχαήλ Φωτεινάκης αναδείχθηκε ένας πανάξιος εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου,πνευματικός ποιμένας και κοινωνικός ηγέτης.
ΠΑΤΗΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΟΥΤΣΑΥΤΑΚΗΣ
Ο Πατήρ Ελευθέριος Κουτσαυτάκης γεννήθηκε στη Γραμβούσα Κισάμου το έτος 1906. Ήταν το έβδομο από τα ένδεκα τέκνα του Πατρός Γρηγορίου Κουτσαυτάκη, εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Γραμβούσας.
Σύζυγός του η Ελένη Καψανάκη με την οποία απέκτησε τρία τέκνα :
Την Αικατερίνη, τον Ιωάννη και τον Νέαρχο εκ των οποίων μόνο ο Νέαρχος βρίσκεται σήμερα εν ζωή καθώς και έξι εγγόνια.
Χειροτονήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1928 από τον Επίσκοπο Κισάμου Ευδόκιμο Συγγελάκη στον Ιερό Ναό
Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Δάφνης, ενορίας Κάτω Παλαιοκάστρου.
Στην Ενορία αυτή παρέμεινε έως και την 1η Ιουλίου του 1947, οπότε και μετατέθηκε στην Ενορία Καλυβιανής Γραμβούσας.
Αξίζει να τονιστεί πως σε δύσκολα χρόνια και κάτω από αντίξοες συνθήκες ο Παπα-Λευτέρης διέσχιζε καθημερινά με μια φοράδα τη διαδρομή από τον τόπο κατοικίας του , τη Γραμβούσα, μέχρι τα Καλλεργιανά για την άσκηση των λειτουργικών και ποιμαντικών καθηκόντων του, ενώ κατά τη Γερμανική κατοχή συνελήφθη και βασανίστηκε από τους κατακτητές.
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που αναφέρει στο βιβλίο του ‘’ Σκέψεις ,κρίσεις,αναμνήσεις και αφηγήσεις ενός Καστελιανού’’
ο πολυγραφότατος Αντώνης Κατσικανδαράκης, μνημονεύοντας τον Πατέρα Ελευθέριο.
Λέγει, ‘’Επιστρέφοντας από τα Καλλεργιανά , την Ενορία του στο σπίτι του στην Γραμβούσα , τον συλλαμβάνουν οι Γερμανοί στο Καστέλι Κισάμου.
Τον πάνε στην Κομμαντατούρ στις 25 Μαΐου του 1941 ημέρα Κυριακή.
Τον βασανίζουν άγρια για να κατονομάσει τους πολίτες που πολέμησαν και σκότωσαν 74 Γερμανούς. Αυτός αρνείται.
Τον πηγαίνουν στον Κορφαλώνα όπου οι Γερμανοί κατασκεύαζαν αεροδρόμιο. Τον ζεύουν σαν άλογο και τον εξαναγκάζουν να τραβά ένα μαρμάρινο τεράστιο κύλινδρο, να στρώνει το διάδρομο του πρόχειρου αεροδρομίου.
Παρά τα φρικτά βασανιστήρια ο Παπα-Λευτέρης δεν λυγίζει’’. Απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου του έτους 1966 σε ηλικία 60 ετών.
Το ίδιο έτος, λίγους μήνες αργότερα γεννήθηκε το έκτο παιδί του Πατρός Γεωργίου Κουτσαυτάκη το οποίο και ονομάστηκε προς τιμήν του Ελευθέριος. Χρόνια αργότερα ο Ελευθέριος, ακολουθώντας τα χνάρια του παππού, του πατέρα και του θείου του, χειροτονήθηκε κληρικός και σήμερα εφημερεύει στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης.
ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΛΑΣΤΑΚΗΣ
Γόνος του Γεωργίου Βλαστάκη από τις Λουσακιές Κισάμου.Γεννήθηκε το1905. Απόφοιτος του παλαιού εξαταξίου Γυμνασίου. Νυμφεύθηκε την Αικατερίνη Ανουσάκη από τον Πλάτανο Κισάμου τα Χριστούγεννα του 1927.
Χειροτονήθηκε στις25 Ιανουαρίου του 1928. Απέκτησε 5παιδιά από τα οποία είναι σήμερα τα τέσσερα εν ζωή.
Μία του κόρη είναι Καθηγήτρια και μία Δασκάλα.
Ο Πατήρ Νικόλαος υπηρέτησε στην Ενορία Κάτω Παλαιοκάστρου για πάνω από 10 χρόνια.
Όλα αυτά τα χρόνια ερχόταν από τις Λουσακιές με το γαϊδουράκι του και μάλιστα πολλές φορές περνώντας από το Καστέλι για να παίρνει μαζί του βοηθό, τον νεαρό τότε Θεοδόσιο Πατεράκη, σημερινό Αρχιμανδρίτη.
Υπηρέτησε με αληθινό ζήλο Κυρίου εξυπηρετώντας όλες τις πνευματικές και λατρευτικές ανάγκες της ενορίας του.
Στη συνέχεια υπηρέτησε και σε άλλα χωριά όπως , η Πολυρρήνια , το Σηρικάρι, η Μελισσιά και οι Λουσακιές .
Ήταν άνθρωπος πολύ κοινωνικός, φιλόξενος, ανοικτός σε όλους και πολύ χαμηλών τόνων.
ΠΑΤΗΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ (Εν ζωή)
Ο Πατήρ Δημήτριος Μαραγκουδάκης γεννήθηκε στα Λυριδιανά Κισάμου.
Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης.
Χειροτονήθηκε Διάκονος στις 7 Νοεμβρίου του 1959 ημέρα Σάββατο ,από τον Επίσκοπο Κισάμου και Σελίνου κ.Ειρηναίο, στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού Θεοτόκου στα Λυριδιανά,μαζί με τον αείμνηστο πατέρα μου Ιερέα Χρήστο Λουπασάκη.
Η εις Πρεσβύτερο χειροτονία, ένα μήνα μετά, έγινε στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Παλαιών Ρουμάτων από τον Σεβασμιότατο Ειρηναίο.
Τοποθετήθηκε ως Εφημέριος στην Ενορία Κάτω Παλαιοκάστρου Κισάμου.
Την πρώτη του Ιερά Λειτουργία ετέλεσε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καλλεργιανών στις 3 Δεκεμβρίου του 1959 μαζί με τον αείμνηστο Ιερέα Μιχάλη Φωτεινάκη από τον Κορφαλώνα.
Από το Μητροπολίτη Ειρηναίο του απονεμήθηκε το Οφίκιο του Οικονόμου, από το Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, ως τοποτηρητή της Μητρόπολης του δόθηκε η άδεια του Εξομολόγου και από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Κύριλλο το οφίκιο του Πρωτοπρεσβύτερου Σταυροφόρου.
Στα Καλλεργιανά μεταξύ των πολλών δραστηριοτήτων ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στα παρακάτω : Με δική του πρωτοβουλία και με τη βοήθεια των νέων αλλά και όλων των χωριανών έκτισε το Ενοριακό Κέντρο εδώ δίπλα.
Ο ίδιος εργάστηκε ένα ολόκληρο Καλοκαίρι. Διοργάνωσε ένα θεατρικό έργο στο οποίο αφιέρωσε πολύ χρόνο και κόπο και το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στην αίθουσα αυτή ερχόταν καθημερινά από το Καστέλι και μάθαινε στα παιδιά όχι μόνο τις Χριστιανικές αλήθειες αλλά και να ψάλλουν.
Ένα μάλιστα από αυτά ο Μανόλης Αλυγιζάκης υπηρέτησε για πολλά χρόνια την ενορία και συνεχίζει ακόμα στον Άγιο Σπυρίδονα Καστελίου.
Μετέφερε ακόμα το Κοιμητήριο από την πρόσοψη του Ιερού Ναού στη Νότια πλευρά, έργο πολύ σημαντικό και μάλιστα με πολλές αντιδράσεις από μερικούς κατοίκους που δεν συμφωνούσαν.
Στη Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, όλα τα χρόνια της υπηρεσίας του σε αυτήν, εργάστηκε στο πλευρό του Επισκόπου, στα Οικοτροφεία και στα Γραφεία.
Ως υπεύθυνος της Μητρόπολης και σε συνεργασία με τον οργανισμό Ελληνικής χειροτεχνίας (σήμερα ΕΟΜΕΧ) ασχολήθηκε με την παραδοσιακή χειροτεχνία και οικοτεχνία στην περιοχή. Εργάστηκε με τους Συλλόγους Κυριών και Δεσποινίδων των Ενοριών για την οργάνωση βιβλιοθηκών.
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του παραδοσιακού Αγγειοπλαστείου στο Κολυμπάρι Κισάμου.
Εργάστηκε ως Εφημέριος και στην Ενορία Πύργου Κισάμου και το 1980 πήρε με έγκριση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Κρήτης, από τον Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, κ. Ειρηναίο,Τοποτηρητή της Μητρόπολης μας, απολυτήριο γράμμα.
Μετέβη στην Αθήνα και στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς τοποθετήθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Κων/νου και Ελένης ως Πρόεδρος και Ιερατικώς Προϊστάμενος για 27 συνεχή έτη.
Στη Μητρόπολη και Ενορία αυτή, ασχολήθηκε με την οργάνωση της , με την οργάνωση της νεολαίας της Ενορίας, με την ανακαίνιση του Ιερού Ναού και την απόκτηση ενός πολυώροφου Πνευματικού Κέντρου στην Ενορία για τις πνευματικές της ανάγκες ,ιδίως των νέων.
Σήμερα υπηρετεί στο Ιερό Προσκύνημα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ‘’ Παναγία η Ελεούσα Καλλιθέας’’ εκδαπανώμενος στις λατρευτικές ανάγκες του Ναού και την Εξομολόγηση. Επί της θητείας του μεταξύ των πολλών έγιναν και τα παρακάτω:
Επισκευή του ιερού ναού Παναγίας Γρα Κεράς. Επισκευή ιερού ναού Μεταμόρφωσης Σωτήρος. Κατασκευή σκάλας στους Αγίους Αποστόλους.
Όταν έφτιαζαν το θόλο στη Μυρτιδιώτισσα έπεσε ο πρωτομάστορας και στάθηκε όρθιος.
ΠΑΤΗΡ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΑΣΑΠΑΚΗΣ
Ο Μακαριστός πατέρας Στυλιανός Κασαπάκης γεννήθηκε στα Κοτσιανά Κισάμου το 1936.
Μετά το Δημοτικό Σχολείο και με ενέργειες του αείμνηστου Πατέρα Χαρίτωνα Μαρονικολάκη, φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης.
Την 1η Απριλίου 1961 χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στα Κοτσιανά από τον πρώην Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίο.
Την ίδια χρονιά στις 16 Απριλίου χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Κουκουναρά Κισάμου.
Ανέλαβε αμέσως την Ενορία αυτή και συγχρόνως εξυπηρετεί και την Πολυρρήνια για δύο χρόνια. Από το 1962 εργάστηκε για τρία συνεχή χρόνια στο τυπογραφείο που ίδρυσε ο Σεβασμιότατος Ειρηναίος στο Καστέλι όπου πηγαινοερχόταν καθημερινά από τα Χορευτιανά.
Με υπόδειξη του Σεβασμιοτάτου Ειρηναίου ίδρυσε τον Σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων που προσέφερε με πολλή δουλειά πολύ σημαντικά πράγματα στην Ενορία.
Στη σχετικά δύσκολη αυτή εποχή μορφώθηκαν αρκετά οι Ενορίτες με τις διάφορες πολιτιστικές και πνευματικές εκδηλώσεις.
Φιλιώθηκαν, μονιάσανε με τις περισσότερες και καλύτερες συναναστροφές, με τις γιορτές, τις εκδρομές, τις ομιλίες και τα σεμινάρια.
Επιπλέον ο Σύλλογος σε συνεργασία με τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια, φρόντιζαν για την συντήρηση και τον εξωραϊσμό των Ιερών Ναών.
Μετά από 10 ακριβώς χρόνια, το 1971, ο Πατήρ Στυλιανός μετατέθηκε στην Ενορία Κάτω Παλαιοκάστρου, παρά την θέλησή του και τη θέληση των ενοριτών του, οι οποίοι πήγαν στην Ιερά Μητρόπολη ζητώντας επίμονα την παραμονή του. Μετακομίζει στη συνέχεια με την οικογένειά του στο Καστέλι, από όπου πηγαινοερχόταν στα Καλλεργιανά και στα Μαρεδιανά με τα πόδια.
Με βροχές και κρύα, με ήλιο και ζέστη. Αυτοκίνητο απέκτησε μετά τις σπουδές των παιδιών του.
Μεταξύ των άλλων πρέπει να αναφέρουμε τη συμβολή της Ενορίας το 1975,παρά τις οικονομικές της δυσκολίες,στην τσιμεντόστρωση των δρόμων των Καλλεργιανών με πρωτοβουλία του Πατέρα Στυλιανού.
Το 1977 ο Σεβασμιότατος του ανέθεσε τη διοίκηση του Αννουσάκειου Γηροκομείου όπου εργάστηκε μία δεκαετία , με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και αγωνίες για την εύρυθμη λειτουργία του ιδρύματος.
Τόσο ο Σεβασμιότατος Ειρηναίος,πριν και μετά την Διακονία του στην Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας , όσο και ο Μακαριστός Σεβασμιότατος Κύριλλος, συντηρούσαν το Αννουσάκειο Γηροκομείο με χορηγήσεις της Ιεράς Μητρόπολης, που σημαίνει ότι δεν καλύπτονταν επαρκώς οι ανάγκες του Ιδρύματος.
Και αυτό μέχρι το 1987 οπότε ανέλαβε το Κράτος τη διοίκηση και τη συντήρηση. Το 1989 ο Πατέρας Στυλιανός δοκιμάσθηκε πολύ σκληρά με την αναπάντεχη κοίμηση της κόρης του, όμως επέδειξε θαυμαστή αξιοπρέπεια και Ιώβεια υπομονή. Δεν γόγγυσε, δεν ξέφυγε από το στόμα του κανένα παράπονο.
Ήπιε το ποτήρι του πόνου με εσωτερική συντριβή και όχι εξωτερικές εκδηλώσεις απελπισίας.
Το 1990 ο Μητροπολίτης Ειρηναίος τον παρακάλεσε να αναλάβει τη διαχείριση και τη Γραμματεία του Γιαννακάκειου Ιδρύματος,(είχαν ανακαλυφθεί αρκετές ατασθαλίες στα οικονομικά) όπου ο Π. Στυλιανός για πολλά χρόνια υπηρέτησε με συνέπεια και υπευθυνότητα.
Επί Αρχιερατείας του Μακαριστού Μητροπολίτη Κυρίλλου διετέλεσε παιδονόμος στο Οικοτροφείο Αρρένων για τρία χρόνια.
Το 1993 ο Σεβ. Ειρηναίος ανέθεσε στον Π. Στυλιανό και την Ενορία Αγίου Αντωνίου Καμάρας Κισάμου, παράλληλα με την Ενορία του Κάτω Παλαιοκάστρου.
Ο Π. Στυλιανός γενικά ήταν πολύ εργατικός και υπεύθυνος άνθρωπος.
Άφησε το στίγμα του σε όλες τις υπηρεσίες που προσέφερε χωρίς καμία οικονομική αμοιβή.
Ήταν άνθρωπος ευθύς ,τίμιος, εργατικός και έβαζε πάνω από οτιδήποτε το καθήκον του. Πάντα προσπαθούσε να γλυκαίνει τον πόνο των ανθρώπων και πάντα να προσφέρει.
Ήταν άνθρωπος ολιγαρκής και πολύ ταπεινός.
Του το αναγνώρισαν όλοι εκείνοι που τον γνώρισαν από κοντά.
Στους επικήδειους που του εκφωνήθηκαν αυτό ανέφεραν. Δεν του άρεσαν οι επιδείξεις και η πολυτέλεια.
Ήταν υπομονετικός και δεχόταν τις δύσκολες καταστάσεις και γεγονότα χωρίς δυσφορία.
Ποτέ δεν απαιτούσε ούτε από την υπηρεσία του, ούτε από την κοινωνία.
Μόνο στον εαυτό του ήταν πάντοτε αυστηρός.
Καλός οικογενειάρχης, καλός σύζυγος, άριστος πατέρας και παππούς, σωστός άνθρωπος.
Αγαπήθηκε πολύ από τους Ενορίτες του αλλά και ο ίδιος ανταπέδωσε την ίδια και περισσότερη αγάπη.
ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΟΥΠΑΣΑΚΗΣ (Νυν Εφημέριος)
Όπως η αξία και η ποιότητα ενός καρποφόρου
δέντρου φανερώνεται από τους καρπούς του, έτσι και η πολυτιμότητα και η σημαντικότητα
ενός ανθρώπου μαρτυρείται και αποκαλύπτεται από τα λόγια του, τις
σκέψεις του και ιδιαίτερα τα έργα του
και την κοινωνική προσφορά του.
Τιμούμε τους Ιερείς τους προκατόχους ημών , τους άξιους Ιερείς του Υψίστου, τους καλούς ζευγολάτες που με την «πολυετή και καλλίκαρπο προσφορά» τους καλλιέργησαν πνευματικά την Ενορία και περιοχή αυτή.
Τιμούμε αυτούς , που αθόρυβα, φρόντισαν και νοιάστηκαν για όλους και γι’ αυτό αγαπήθηκαν απ' όλους.
Τιμούμε τους ανθρώπους που ο Θεός αξίωσε να καλέσει στη δική του υπηρεσία. Θεωρούμε τους εαυτούς μας καλότυχους κι ευτυχισμένους, γιατί έχουμε την τιμή να έχουν εργαστεί επάξια στην ενορία μας τέτοιοι αγνοί και πιστοί στο Θεάρεστο έργο τους άνθρωποι.
Τιμώντας τους γινόμαστε και οι ίδιοι συμμέτοχοι στην τιμή, γινόμαστε κι εμείς τιμώμενοι. Πλούσιο το έργο τους... Πλούσιο σε ποιότητα και σε ποσότητα.
Η αναφορά στο έργο και τη ζωή των ζώντων και κεκοιμημένων προκατόχων μας,μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ή να γνωρίσουμε το μέγεθος της προσφοράς τους, να αναλογισθούμε την ευθύνη που έχουμε Ιερείς και λαϊκοί στο να συνεχίσουμε επάξια την παρακαταθήκη που λάβαμε, να κρατήσουμε ψηλά τη λαμπάδα της πίστης , της προσφοράς χωρίς ανταπόδοση, των ηθικών και κοινωνικών αξιών που μας παρέδωσαν.
Έχουμε την προσδοκία αλλά και την βεβαιότητα ότι ο Πανάγαθος Θεός τους έχει καλέσει εκ δεξιών του στην Ουράνια Βασιλεία ώστε να συνεχίζουν να μετέχουν αιώνια στην ουράνια Λειτουργία και να πρεσβεύουν ακατάπαυστα όχι μόνο για το ποίμνιο που τους είχε εμπιστευθεί ο Κύριος αλλά και για όλη την οικουμένη.
Τιμούμε τους Ιερείς τους προκατόχους ημών , τους άξιους Ιερείς του Υψίστου, τους καλούς ζευγολάτες που με την «πολυετή και καλλίκαρπο προσφορά» τους καλλιέργησαν πνευματικά την Ενορία και περιοχή αυτή.
Τιμούμε αυτούς , που αθόρυβα, φρόντισαν και νοιάστηκαν για όλους και γι’ αυτό αγαπήθηκαν απ' όλους.
Τιμούμε τους ανθρώπους που ο Θεός αξίωσε να καλέσει στη δική του υπηρεσία. Θεωρούμε τους εαυτούς μας καλότυχους κι ευτυχισμένους, γιατί έχουμε την τιμή να έχουν εργαστεί επάξια στην ενορία μας τέτοιοι αγνοί και πιστοί στο Θεάρεστο έργο τους άνθρωποι.
Τιμώντας τους γινόμαστε και οι ίδιοι συμμέτοχοι στην τιμή, γινόμαστε κι εμείς τιμώμενοι. Πλούσιο το έργο τους... Πλούσιο σε ποιότητα και σε ποσότητα.
Η αναφορά στο έργο και τη ζωή των ζώντων και κεκοιμημένων προκατόχων μας,μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε ή να γνωρίσουμε το μέγεθος της προσφοράς τους, να αναλογισθούμε την ευθύνη που έχουμε Ιερείς και λαϊκοί στο να συνεχίσουμε επάξια την παρακαταθήκη που λάβαμε, να κρατήσουμε ψηλά τη λαμπάδα της πίστης , της προσφοράς χωρίς ανταπόδοση, των ηθικών και κοινωνικών αξιών που μας παρέδωσαν.
Έχουμε την προσδοκία αλλά και την βεβαιότητα ότι ο Πανάγαθος Θεός τους έχει καλέσει εκ δεξιών του στην Ουράνια Βασιλεία ώστε να συνεχίζουν να μετέχουν αιώνια στην ουράνια Λειτουργία και να πρεσβεύουν ακατάπαυστα όχι μόνο για το ποίμνιο που τους είχε εμπιστευθεί ο Κύριος αλλά και για όλη την οικουμένη.
Ας έχουμε την ευλογία τους και τις ευχές τους και ας συνεχίσουμε επάξια το έργο που επετέλεσαν με τόση αγάπη, εργατικότητα και τιμιότητα.
Γιος του Ιωάννη Περαθωράκη και θείος του Πατέρα Ιωάννη. Παντρεύτηκε από την Ποταμίδα(Μπρεδάκη)και απέκτησε πέντε παιδιά. Κοιμήθηκε εν Κυρίω πριν το 1900. ΦΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΤΗΓΟΡΗΘΗΚΕ ΑΔΙΚΑ - ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ
ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΕΡΑΘΩΡΑΚΗΣ
Γεννήθηκε στα Παπαδιανά,τη σημερινή Δάφνη. Παντρεύτηκε από τα Βαρδιανά ,(Βερυκάκη) και απέκτησε τρία παιδιά. Σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε την Ενορία Κάτω Παλαιοκάστρου. Κοιμήθηκε εν Κυρίω το 1900.
(Το χωριό Παπαδιανά πήρε το όνομά του από τους δύο αυτούς Ιερείς. Με δική τους πρωτοβουλία κτίστηκε η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα, σε τρεις φάσεις.)
ΠΑΤΗΡ ΜΙΧΑΗΛ ΦΩΤΕΙΝΑΚΗΣ
Γεννήθηκε το 1890. Παντρεύτηκε το 1910.Κοιμήθηκε εν Κυρίω το 1972 σε ηλικία 82 ετών. Απέκτησε από τον γάμο του με την Σημαντηράκη Ελένη από τα Καλλεργιανά, 11 παιδιά. Το πρώτο από αυτά ο Κωνσταντίνος σκοτώθηκε από τους Γερμανούς.
Από διηγήσεις της αείμνηστης δασκάλας Μαρίας Φαντάκη ,όταν εφημέρευα στα Καλουδιανά, θυμάμαι ότι μου έλεγε πως ο πολύπαθος Παπα-Μιχάλης που ήταν και κουμπάρος της, αρκετές φορές της ζήτησε τάφο γιατί έχανε απροσδόκητα τα παιδιά του το ένα μετά το άλλο από διάφορες ασθένειες.
Παρέμειναν στη ζωή 6 κορίτσια. Η Ελισάβετ, η Δέσποινα,η Χρυσή, η Τέρρη, η Μαρία και η Ειρήνη που είχε νυμφευθεί στα Νοχιά και ήταν η μητέρα του αείμνηστου Ιερομονάχου Ιωακείμ, Διακόνου του Σεβασμιοτάτου Κυρίλλου.
Ο Πατήρ Μιχαήλ ήταν ο πρωτοπόρος στην ανέγερση του Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου στον Κορφαλώνα. Πολλές φορές για να λειτουργήσει σε μακρινά χωριά έκανε πορεία δύο ημερών με το γαϊδουράκι του.
Η πρεσβυτέρα του Ελένη ήταν πάντοτε στο πλευρό του άξια βοηθός και στήριζε με κάθε τρόπο το έργο του. Κατά την κατοχή και κατόπιν πληροφοριών που είχε ότι έρχονται οι Γερμανοί στο χωριό,μάζεψε όλους τους χωριανούς, περίπου 1500 άτομα, μάζεψε τρόφιμα και μπροστάρης τους οδήγησε στα Χαρχαλιανά, όπου έμειναν περίπου 2 μήνες.
Σε μια σπηλιά έκρυψε αργαλειούς και διάφορα άλλα χρήσιμα οικιακά είδη για να μην τα βρουν οι Γερμανοί και τα κάψουν. Κατόπιν έκτισε την είσοδο της σπηλιάς.
Μετά τους δύο μήνες και αφού οι χωριανοί του επέστρεψαν στα Καλουδιανά, πήγε στα Καλλεργιανά , το χωριό της συζύγου του, όπου έμεινε περίπου 4 χρόνια.
Στο σπίτι του στον Κορφαλώνα οι Γερμανοί ανακάλυψαν όπλα και σφαίρες του Ελληνικού στρατού, όπου τα είχε κρύψει. Γι’ αυτό το λόγο οι Γερμανοί μετέτρεψαν το σπίτι του σε μαγειρείο και φυλακές.
Στη συνέχεια αφού τον συνέλαβαν, τον ανέκριναν στο σχολείο του χωριού, τον καταδίκασαν σε εκτέλεση, όμως τον γλύτωσε κάποια διερμηνέας με το όνομα Μαρίνα του Χατζή.
Μετά την περίοδο της κατοχής μάζευε τρόφιμα και τα μοίραζε στους άπορους και δυστυχισμένους χωριανούς του. Στη μνήμη του η εγγονή του Μαρία, έδωσε το όνομά του στο δρόμο που περνά μπροστά από το σπίτι του στον Κορφαλώνα.
Ο Πατήρ Μιχαήλ Φωτεινάκης αναδείχθηκε ένας πανάξιος εργάτης του αμπελώνος του Κυρίου,πνευματικός ποιμένας και κοινωνικός ηγέτης.
ΠΑΤΗΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΚΟΥΤΣΑΥΤΑΚΗΣ
Ο Πατήρ Ελευθέριος Κουτσαυτάκης γεννήθηκε στη Γραμβούσα Κισάμου το έτος 1906. Ήταν το έβδομο από τα ένδεκα τέκνα του Πατρός Γρηγορίου Κουτσαυτάκη, εφημερίου του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου Γραμβούσας.
Σύζυγός του η Ελένη Καψανάκη με την οποία απέκτησε τρία τέκνα :
Την Αικατερίνη, τον Ιωάννη και τον Νέαρχο εκ των οποίων μόνο ο Νέαρχος βρίσκεται σήμερα εν ζωή καθώς και έξι εγγόνια.
Χειροτονήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1928 από τον Επίσκοπο Κισάμου Ευδόκιμο Συγγελάκη στον Ιερό Ναό
Παναγίας Μυρτιδιώτισσας Δάφνης, ενορίας Κάτω Παλαιοκάστρου.
Στην Ενορία αυτή παρέμεινε έως και την 1η Ιουλίου του 1947, οπότε και μετατέθηκε στην Ενορία Καλυβιανής Γραμβούσας.
Αξίζει να τονιστεί πως σε δύσκολα χρόνια και κάτω από αντίξοες συνθήκες ο Παπα-Λευτέρης διέσχιζε καθημερινά με μια φοράδα τη διαδρομή από τον τόπο κατοικίας του , τη Γραμβούσα, μέχρι τα Καλλεργιανά για την άσκηση των λειτουργικών και ποιμαντικών καθηκόντων του, ενώ κατά τη Γερμανική κατοχή συνελήφθη και βασανίστηκε από τους κατακτητές.
Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό που αναφέρει στο βιβλίο του ‘’ Σκέψεις ,κρίσεις,αναμνήσεις και αφηγήσεις ενός Καστελιανού’’
ο πολυγραφότατος Αντώνης Κατσικανδαράκης, μνημονεύοντας τον Πατέρα Ελευθέριο.
Λέγει, ‘’Επιστρέφοντας από τα Καλλεργιανά , την Ενορία του στο σπίτι του στην Γραμβούσα , τον συλλαμβάνουν οι Γερμανοί στο Καστέλι Κισάμου.
Τον πάνε στην Κομμαντατούρ στις 25 Μαΐου του 1941 ημέρα Κυριακή.
Τον βασανίζουν άγρια για να κατονομάσει τους πολίτες που πολέμησαν και σκότωσαν 74 Γερμανούς. Αυτός αρνείται.
Τον πηγαίνουν στον Κορφαλώνα όπου οι Γερμανοί κατασκεύαζαν αεροδρόμιο. Τον ζεύουν σαν άλογο και τον εξαναγκάζουν να τραβά ένα μαρμάρινο τεράστιο κύλινδρο, να στρώνει το διάδρομο του πρόχειρου αεροδρομίου.
Παρά τα φρικτά βασανιστήρια ο Παπα-Λευτέρης δεν λυγίζει’’. Απεβίωσε στις 10 Φεβρουαρίου του έτους 1966 σε ηλικία 60 ετών.
Το ίδιο έτος, λίγους μήνες αργότερα γεννήθηκε το έκτο παιδί του Πατρός Γεωργίου Κουτσαυτάκη το οποίο και ονομάστηκε προς τιμήν του Ελευθέριος. Χρόνια αργότερα ο Ελευθέριος, ακολουθώντας τα χνάρια του παππού, του πατέρα και του θείου του, χειροτονήθηκε κληρικός και σήμερα εφημερεύει στο Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης.
ΠΑΤΗΡ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΛΑΣΤΑΚΗΣ
Γόνος του Γεωργίου Βλαστάκη από τις Λουσακιές Κισάμου.Γεννήθηκε το1905. Απόφοιτος του παλαιού εξαταξίου Γυμνασίου. Νυμφεύθηκε την Αικατερίνη Ανουσάκη από τον Πλάτανο Κισάμου τα Χριστούγεννα του 1927.
Χειροτονήθηκε στις25 Ιανουαρίου του 1928. Απέκτησε 5παιδιά από τα οποία είναι σήμερα τα τέσσερα εν ζωή.
Μία του κόρη είναι Καθηγήτρια και μία Δασκάλα.
Ο Πατήρ Νικόλαος υπηρέτησε στην Ενορία Κάτω Παλαιοκάστρου για πάνω από 10 χρόνια.
Όλα αυτά τα χρόνια ερχόταν από τις Λουσακιές με το γαϊδουράκι του και μάλιστα πολλές φορές περνώντας από το Καστέλι για να παίρνει μαζί του βοηθό, τον νεαρό τότε Θεοδόσιο Πατεράκη, σημερινό Αρχιμανδρίτη.
Υπηρέτησε με αληθινό ζήλο Κυρίου εξυπηρετώντας όλες τις πνευματικές και λατρευτικές ανάγκες της ενορίας του.
Στη συνέχεια υπηρέτησε και σε άλλα χωριά όπως , η Πολυρρήνια , το Σηρικάρι, η Μελισσιά και οι Λουσακιές .
Ήταν άνθρωπος πολύ κοινωνικός, φιλόξενος, ανοικτός σε όλους και πολύ χαμηλών τόνων.
ΠΑΤΗΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΑΓΚΟΥΔΑΚΗΣ (Εν ζωή)
Ο Πατήρ Δημήτριος Μαραγκουδάκης γεννήθηκε στα Λυριδιανά Κισάμου.
Φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης.
Χειροτονήθηκε Διάκονος στις 7 Νοεμβρίου του 1959 ημέρα Σάββατο ,από τον Επίσκοπο Κισάμου και Σελίνου κ.Ειρηναίο, στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού Θεοτόκου στα Λυριδιανά,μαζί με τον αείμνηστο πατέρα μου Ιερέα Χρήστο Λουπασάκη.
Η εις Πρεσβύτερο χειροτονία, ένα μήνα μετά, έγινε στον Ιερό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Παλαιών Ρουμάτων από τον Σεβασμιότατο Ειρηναίο.
Τοποθετήθηκε ως Εφημέριος στην Ενορία Κάτω Παλαιοκάστρου Κισάμου.
Την πρώτη του Ιερά Λειτουργία ετέλεσε στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Καλλεργιανών στις 3 Δεκεμβρίου του 1959 μαζί με τον αείμνηστο Ιερέα Μιχάλη Φωτεινάκη από τον Κορφαλώνα.
Από το Μητροπολίτη Ειρηναίο του απονεμήθηκε το Οφίκιο του Οικονόμου, από το Μητροπολίτη Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου, ως τοποτηρητή της Μητρόπολης του δόθηκε η άδεια του Εξομολόγου και από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Κύριλλο το οφίκιο του Πρωτοπρεσβύτερου Σταυροφόρου.
Στα Καλλεργιανά μεταξύ των πολλών δραστηριοτήτων ιδιαίτερη μνεία πρέπει να κάνουμε στα παρακάτω : Με δική του πρωτοβουλία και με τη βοήθεια των νέων αλλά και όλων των χωριανών έκτισε το Ενοριακό Κέντρο εδώ δίπλα.
Ο ίδιος εργάστηκε ένα ολόκληρο Καλοκαίρι. Διοργάνωσε ένα θεατρικό έργο στο οποίο αφιέρωσε πολύ χρόνο και κόπο και το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στην αίθουσα αυτή ερχόταν καθημερινά από το Καστέλι και μάθαινε στα παιδιά όχι μόνο τις Χριστιανικές αλήθειες αλλά και να ψάλλουν.
Ένα μάλιστα από αυτά ο Μανόλης Αλυγιζάκης υπηρέτησε για πολλά χρόνια την ενορία και συνεχίζει ακόμα στον Άγιο Σπυρίδονα Καστελίου.
Μετέφερε ακόμα το Κοιμητήριο από την πρόσοψη του Ιερού Ναού στη Νότια πλευρά, έργο πολύ σημαντικό και μάλιστα με πολλές αντιδράσεις από μερικούς κατοίκους που δεν συμφωνούσαν.
Στη Μητρόπολη Κισάμου και Σελίνου, όλα τα χρόνια της υπηρεσίας του σε αυτήν, εργάστηκε στο πλευρό του Επισκόπου, στα Οικοτροφεία και στα Γραφεία.
Ως υπεύθυνος της Μητρόπολης και σε συνεργασία με τον οργανισμό Ελληνικής χειροτεχνίας (σήμερα ΕΟΜΕΧ) ασχολήθηκε με την παραδοσιακή χειροτεχνία και οικοτεχνία στην περιοχή. Εργάστηκε με τους Συλλόγους Κυριών και Δεσποινίδων των Ενοριών για την οργάνωση βιβλιοθηκών.
Πρωτοστάτησε στην ίδρυση του παραδοσιακού Αγγειοπλαστείου στο Κολυμπάρι Κισάμου.
Εργάστηκε ως Εφημέριος και στην Ενορία Πύργου Κισάμου και το 1980 πήρε με έγκριση της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Κρήτης, από τον Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου, κ. Ειρηναίο,Τοποτηρητή της Μητρόπολης μας, απολυτήριο γράμμα.
Μετέβη στην Αθήνα και στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς τοποθετήθηκε στον Ιερό Ναό των Αγίων Κων/νου και Ελένης ως Πρόεδρος και Ιερατικώς Προϊστάμενος για 27 συνεχή έτη.
Στη Μητρόπολη και Ενορία αυτή, ασχολήθηκε με την οργάνωση της , με την οργάνωση της νεολαίας της Ενορίας, με την ανακαίνιση του Ιερού Ναού και την απόκτηση ενός πολυώροφου Πνευματικού Κέντρου στην Ενορία για τις πνευματικές της ανάγκες ,ιδίως των νέων.
Σήμερα υπηρετεί στο Ιερό Προσκύνημα της Αρχιεπισκοπής Αθηνών ‘’ Παναγία η Ελεούσα Καλλιθέας’’ εκδαπανώμενος στις λατρευτικές ανάγκες του Ναού και την Εξομολόγηση. Επί της θητείας του μεταξύ των πολλών έγιναν και τα παρακάτω:
Επισκευή του ιερού ναού Παναγίας Γρα Κεράς. Επισκευή ιερού ναού Μεταμόρφωσης Σωτήρος. Κατασκευή σκάλας στους Αγίους Αποστόλους.
Όταν έφτιαζαν το θόλο στη Μυρτιδιώτισσα έπεσε ο πρωτομάστορας και στάθηκε όρθιος.
ΠΑΤΗΡ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΚΑΣΑΠΑΚΗΣ
Ο Μακαριστός πατέρας Στυλιανός Κασαπάκης γεννήθηκε στα Κοτσιανά Κισάμου το 1936.
Μετά το Δημοτικό Σχολείο και με ενέργειες του αείμνηστου Πατέρα Χαρίτωνα Μαρονικολάκη, φοίτησε στην Εκκλησιαστική Σχολή Κρήτης.
Την 1η Απριλίου 1961 χειροτονήθηκε Διάκονος στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στα Κοτσιανά από τον πρώην Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ. Ειρηναίο.
Την ίδια χρονιά στις 16 Απριλίου χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στην Κουκουναρά Κισάμου.
Ανέλαβε αμέσως την Ενορία αυτή και συγχρόνως εξυπηρετεί και την Πολυρρήνια για δύο χρόνια. Από το 1962 εργάστηκε για τρία συνεχή χρόνια στο τυπογραφείο που ίδρυσε ο Σεβασμιότατος Ειρηναίος στο Καστέλι όπου πηγαινοερχόταν καθημερινά από τα Χορευτιανά.
Με υπόδειξη του Σεβασμιοτάτου Ειρηναίου ίδρυσε τον Σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων που προσέφερε με πολλή δουλειά πολύ σημαντικά πράγματα στην Ενορία.
Στη σχετικά δύσκολη αυτή εποχή μορφώθηκαν αρκετά οι Ενορίτες με τις διάφορες πολιτιστικές και πνευματικές εκδηλώσεις.
Φιλιώθηκαν, μονιάσανε με τις περισσότερες και καλύτερες συναναστροφές, με τις γιορτές, τις εκδρομές, τις ομιλίες και τα σεμινάρια.
Επιπλέον ο Σύλλογος σε συνεργασία με τα Εκκλησιαστικά Συμβούλια, φρόντιζαν για την συντήρηση και τον εξωραϊσμό των Ιερών Ναών.
Μετά από 10 ακριβώς χρόνια, το 1971, ο Πατήρ Στυλιανός μετατέθηκε στην Ενορία Κάτω Παλαιοκάστρου, παρά την θέλησή του και τη θέληση των ενοριτών του, οι οποίοι πήγαν στην Ιερά Μητρόπολη ζητώντας επίμονα την παραμονή του. Μετακομίζει στη συνέχεια με την οικογένειά του στο Καστέλι, από όπου πηγαινοερχόταν στα Καλλεργιανά και στα Μαρεδιανά με τα πόδια.
Με βροχές και κρύα, με ήλιο και ζέστη. Αυτοκίνητο απέκτησε μετά τις σπουδές των παιδιών του.
Μεταξύ των άλλων πρέπει να αναφέρουμε τη συμβολή της Ενορίας το 1975,παρά τις οικονομικές της δυσκολίες,στην τσιμεντόστρωση των δρόμων των Καλλεργιανών με πρωτοβουλία του Πατέρα Στυλιανού.
Το 1977 ο Σεβασμιότατος του ανέθεσε τη διοίκηση του Αννουσάκειου Γηροκομείου όπου εργάστηκε μία δεκαετία , με μεγάλες οικονομικές δυσκολίες και αγωνίες για την εύρυθμη λειτουργία του ιδρύματος.
Τόσο ο Σεβασμιότατος Ειρηναίος,πριν και μετά την Διακονία του στην Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας , όσο και ο Μακαριστός Σεβασμιότατος Κύριλλος, συντηρούσαν το Αννουσάκειο Γηροκομείο με χορηγήσεις της Ιεράς Μητρόπολης, που σημαίνει ότι δεν καλύπτονταν επαρκώς οι ανάγκες του Ιδρύματος.
Και αυτό μέχρι το 1987 οπότε ανέλαβε το Κράτος τη διοίκηση και τη συντήρηση. Το 1989 ο Πατέρας Στυλιανός δοκιμάσθηκε πολύ σκληρά με την αναπάντεχη κοίμηση της κόρης του, όμως επέδειξε θαυμαστή αξιοπρέπεια και Ιώβεια υπομονή. Δεν γόγγυσε, δεν ξέφυγε από το στόμα του κανένα παράπονο.
Ήπιε το ποτήρι του πόνου με εσωτερική συντριβή και όχι εξωτερικές εκδηλώσεις απελπισίας.
Το 1990 ο Μητροπολίτης Ειρηναίος τον παρακάλεσε να αναλάβει τη διαχείριση και τη Γραμματεία του Γιαννακάκειου Ιδρύματος,(είχαν ανακαλυφθεί αρκετές ατασθαλίες στα οικονομικά) όπου ο Π. Στυλιανός για πολλά χρόνια υπηρέτησε με συνέπεια και υπευθυνότητα.
Επί Αρχιερατείας του Μακαριστού Μητροπολίτη Κυρίλλου διετέλεσε παιδονόμος στο Οικοτροφείο Αρρένων για τρία χρόνια.
Το 1993 ο Σεβ. Ειρηναίος ανέθεσε στον Π. Στυλιανό και την Ενορία Αγίου Αντωνίου Καμάρας Κισάμου, παράλληλα με την Ενορία του Κάτω Παλαιοκάστρου.
Ο Π. Στυλιανός γενικά ήταν πολύ εργατικός και υπεύθυνος άνθρωπος.
Άφησε το στίγμα του σε όλες τις υπηρεσίες που προσέφερε χωρίς καμία οικονομική αμοιβή.
Ήταν άνθρωπος ευθύς ,τίμιος, εργατικός και έβαζε πάνω από οτιδήποτε το καθήκον του. Πάντα προσπαθούσε να γλυκαίνει τον πόνο των ανθρώπων και πάντα να προσφέρει.
Ήταν άνθρωπος ολιγαρκής και πολύ ταπεινός.
Του το αναγνώρισαν όλοι εκείνοι που τον γνώρισαν από κοντά.
Στους επικήδειους που του εκφωνήθηκαν αυτό ανέφεραν. Δεν του άρεσαν οι επιδείξεις και η πολυτέλεια.
Ήταν υπομονετικός και δεχόταν τις δύσκολες καταστάσεις και γεγονότα χωρίς δυσφορία.
Ποτέ δεν απαιτούσε ούτε από την υπηρεσία του, ούτε από την κοινωνία.
Μόνο στον εαυτό του ήταν πάντοτε αυστηρός.
Καλός οικογενειάρχης, καλός σύζυγος, άριστος πατέρας και παππούς, σωστός άνθρωπος.
Αγαπήθηκε πολύ από τους Ενορίτες του αλλά και ο ίδιος ανταπέδωσε την ίδια και περισσότερη αγάπη.
ΠΑΤΗΡ ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΟΥΠΑΣΑΚΗΣ (Νυν Εφημέριος)
Γόνος Ιερατικής οικογένειας, υιός του μακαριστού Πατέρα Χρήστου Λουπασάκη και εγγονός του μακαριστού Πατέρα Ιωάννου Λουπασάκη, γεννήθηκε στον Πλάτανο το 1958.
Μετά το εξατάξιο τότε Γυμνάσιο φοίτησε στην Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης από όπου απεφοίτησε το 1980.
Νυμφεύθηκε την Ευλαμπία Φαραντάκη από το Δραπανιά τον Ιανουάριο του 1982. Χειροτονήθηκε εις Διάκονο στον ιερό Ναό Μεταμόρφωσης Σωτήρος στον Πλάτανο τον Απρίλιο του ίδιου έτους από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ.κ. Ειρηναίο.
Δύο χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε εις Πρεσβύτερο στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στο Δραπανιά.
Τοποθετήθηκε στην Ενορία Καλουδιανών όπου υπηρέτησε τρία χρόνια.
Μετετέθη στην Ενορία Δραπανιά όπου υπηρέτησε έξι χρόνια.
Στη συνέχεια μετετέθη στην Ενορία Πλατάνου όπου υπηρέτησε τρία χρόνια. Παράλληλα από το 1983 υπηρέτησε ως δάσκαλος σε διάφορα σχολεία.
Τον Οκτώβριο του 1995 αποσπάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας όπου υπηρέτησε δεκατέσσερα συναπτά έτη ως Ιερέας και δάσκαλος στην Lille .
Το καλοκαίρι του 2009 επέστρεψε και από τότε υπηρετεί στις Ενορίες Αγίου Αντωνίου και Κάτω Παλαιοκάστρου μέχρι σήμερα.
Απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Μετά το εξατάξιο τότε Γυμνάσιο φοίτησε στην Εκκλησιαστική Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης από όπου απεφοίτησε το 1980.
Νυμφεύθηκε την Ευλαμπία Φαραντάκη από το Δραπανιά τον Ιανουάριο του 1982. Χειροτονήθηκε εις Διάκονο στον ιερό Ναό Μεταμόρφωσης Σωτήρος στον Πλάτανο τον Απρίλιο του ίδιου έτους από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Κισάμου και Σελίνου κ.κ. Ειρηναίο.
Δύο χρόνια αργότερα χειροτονήθηκε εις Πρεσβύτερο στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου στο Δραπανιά.
Τοποθετήθηκε στην Ενορία Καλουδιανών όπου υπηρέτησε τρία χρόνια.
Μετετέθη στην Ενορία Δραπανιά όπου υπηρέτησε έξι χρόνια.
Στη συνέχεια μετετέθη στην Ενορία Πλατάνου όπου υπηρέτησε τρία χρόνια. Παράλληλα από το 1983 υπηρέτησε ως δάσκαλος σε διάφορα σχολεία.
Τον Οκτώβριο του 1995 αποσπάστηκε στην Ιερά Μητρόπολη Γαλλίας όπου υπηρέτησε δεκατέσσερα συναπτά έτη ως Ιερέας και δάσκαλος στην Lille .
Το καλοκαίρι του 2009 επέστρεψε και από τότε υπηρετεί στις Ενορίες Αγίου Αντωνίου και Κάτω Παλαιοκάστρου μέχρι σήμερα.
Απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου